Utisci iz banje Vrujci

Nekada su banje bile oaze nezagađene prirode, čistog vazduha, tišine i otmenosti. A kako to izgleda danas na primeru Banje Vrujci? Kao i prethodnih godina, i ovog leta iz kafane „Kristina” i susednog kafića, od 20,30 pa do ranih jutarnjih časova, čuje se muzika, preko ogromnih zvučnika, najnižeg ukusa a najveće decibelske snage.

Prosto je neverovatno da dva privatna ugostitelja i nekolicina njihovih gostiju onemogućavaju miran san za preko tri hiljade stanovnika i gostiju ove banje, među kojima je najviše dece i bolesnika.

Policija opštine Mionica, koja je leti stacionirana na samo trideset metara od ovih objekata, nije „nadležna” za ovaj noćni mir.

(Foto: Ljuba Rankovic)

Ali, to nije sve. Glavna ulica u centru banje prepuna je prašine koja se podiže prilikom prolaza traktora, kamiona, autobusa i automobila, iako postoji zaobilazni put kojim bi se ova vozila mogla kretati, bar u jednom delu dana. Prepuni kontejneri u centru, sa rojevima muva, upotpunjuju ovu „idilu”.

U centru banje postoji veliki parking u kome se parkiranje naplaćuje i koji je stalno poluprazan. Međutim, u obližnjem parku, koji je prepun vozila, pod krošnjama drveća u hladovini, ni parking, a ni kazne se ne naplaćuju. I u ovom slučaju policija nije „nadležna” za parkiranje u parku, već samo na ulici.

Jedina svetla tačka u ovoj banji je hotel „Vrujci”, koji zahvaljujući pre svega velikom radu rukovodioca ovog objekta, a i ostalih radnika, uspešno posluje i u svom neposrednom okruženju održava odgovarajući higijenski standard.

Ni bivša Miloševićeva ni sadašnja dosovska vlast u opštini Mionica, kojoj pripada ova banja, nisu ništa učinile da uklone ovaj kulturni i higijenski primitivizam.

Ministarstvo unutrašnjih poslova, Ministarstvo za zaštitu životne sredine, Ministarstvo zdravlja i Ministarstvo turizma, u čiji delokrug rada spadaju ovi problemi, iste ne vide.