Ustav i regionalizacija Srbije

Imajući u vidu da se Srbija nalazi pred donošenjem Ustava, neophodno je da Ustavna komisija što pre otvori „dosije” dosad utvrđenog ustavnog sadržaja. To bi pred najširom političkom i stručnom javnošću trebalo da doprinese boljem spoju tradicije i pečata sadašnjeg vremena.

Pitanje teritorijalne podele Srbije predstavlja jedno od ključnih pitanja novog Ustava. Srbija je od postanka svoje državnosti imala najmanje tri nivoa organizovanja: država, središni organi i opštine. Ustav iz 1999. godine i Zakon o teritorijalnoj organizaciji Republike Srbije i lokalne samouprave iz 1991. uspostavili su državu i opštinu, ukidajući međuopštinske regionalne zajednice.

Administrativno-teritorijalna podela Srbije, od stvaranja države, bila je izuzetno dinamična. Teško je naći zemlju u svetu u kojoj ih je bilo toliko. Državna teritorija se vrlo često menjala i delila ne samo zbog uticaja velikih sila, već i zbog unutrašnjih društvenih događanja i promene vlasti. Podelom teritorije vlast je uvek težila da obezbedi celishodnu organizaciju državne vlasti i da zadovolji potrebe i interese stanovništva.

U Prvom srpskom ustanku nastala su tri centralna organa: Vožd, Starešinska skupština i Praviteljstvujušči sovjet, dok su se lokalni organi delili na vojne (vojvode) i civilne (knezovi). Centralistička uprava označila je kraj anarhijskog partikularizma te nije moglo biti govora o lokalnoj vlasti.