Obnovljeno valjevsko vladičanstvo Zdravko Ranković

Arhijereji Srpske pravoslavne crkve odlučili su, na svom ovoprolećnom saboru, da se Valjevo sa svojim okruženjem izdvoji iz Šabačko-valjevske u zasebnu Valjevsku eparhiju. Takva odluka nagoveštavana je još pre dvadesetak godina. Mada još nije bliže određeno koje će područje obuhvatiti novoobrazovana eparhija, svi su izgledi da će se njene granice poklopiti, bar približno, sa granicama nekadašnjeg Valjevskog okruga. A to znači da će se u sastavu Valjevske eparhije nalaziti namesništva: Valjevsko, Podgorsko, Kolubarsko, Tamnavsko i Posavsko (sedište u Obrenovcu).

Kad uskoro bude preuzeo dužnost valjevski vladika Milutin će doneti odluku i o tome gde će se u Valjevu, bar privremeno, nalaziti njegovo sedište.

Za prvog vladiku novoobrazovane Valjevske eparhije izabran je Milutin Knežević, dosadašnji episkop australijsko-novozelandski. Vladika Milutin je rođen 1950. godine u Mijačima (otac mu je Milorad, majka Cveta). U manastiru Kaona nalazio se od 1963. godine. Postao je docnije starešina tamošnjeg manastirskog bratstva značajno doprinoseći njegovom svakojakom unapređivanju.

Iguman je od 1994, arhimandrit od 1998, a episkop od maja 2003 godine. Zdušno se starao i o novoosnovanom manastiru u Leliću, metohu Kaone.

Valjevo je, inače, u svojoj dalekoj prošlosti bilo središte eparhije koja se prostirala od Save i Drine do duboko u unutrašnjost, uključujući užički kraj i poneke druge oblasti. Vladičanska stolica je prenesena odavde u Šabac početkom 19. veka, da bi posle dva stoleća ponovo bila uspostavljena u ovoj varoši.
Arhijerejski sabor je još jednog Valjevca – Antonija Pantelića, starešinu Podvorja SPS („crkvenog ambasadora”) u Moskvi – izabrao za episkopa. Imaće status patrijarhovog vikara sa titulom episkopa moravičkog. Poznavaoci tvrde da arhimandrit Antonije ima besprekornu biografiju i da njegov izbor za vladiku „nije nikakvo iznenađenje”.

Novi vladika Antonije rođen je 23. jula 1970. godine (pred ponoć). Njegovi roditelji Radovan i Jelka (rođ. Milićević iz Ravanja) žive u Pričeviću. Zamonašen je 1988. godine, bogosloviju u manastiru Krka završio 1990. i tada (9. avgusta) u SO Valjevo ozvaničio promenu svog rođenog imena Dragan u Antonije. Moskovsku duhovnu akademiju završio je 1995, godinu dana kasnije magistrirao sa temom „Istorija SPC od 1945. do 1990. godine”. Obavljao je dužnost namesnika i blagajnika manastira Studenice. U čin arhimandrita proizveden je 2002. i postavljen za starešinu obnovljenog Podvorja SPC u Moskvi. Predaje na Moskovskom univerzitetu svetog Jovana Bogoslova.

Tokom proteklih petnaest godina četvorica monaha, rodom iz valjevske Podgorine, postali su vladike: Artemije Radosavljević, Milutin Knežević, Jovan Purić i Antonije Pantelić. Njihovi prethodnici bili su: Nikolaj Velimirović, Jovan Velimirović i Milentije Vujić. Srpska pravoslavna crkva ima sada 44 arhijereja.