Mionički pop Ljuba

Nekadašnji mionički sveštenik Ljubomir Ljuba M. Popović bio je osobena ličnost. Neobičan je najpre po tome što je on među Mioničanima popovao punih 50 godina (od 1902. do 1952), a to vremenski ispunjava trećinu ukupnog veka mioničkog hrama koji ove godine slavi svoj lep jubilej. Uz to, pop Ljuba je imao desetoro dece i u tom pogledu se među svojim onovremenim sagrađanima upisao u krug rekordera. U mioničkom svešteničkom bratstvu, koje je tokom proteklih vek i po imalo dvadesetak pripadnika, pop Ljuba se tako izdvojio kao najzanimljivija pojava.

(Foto: Ljuba Ranković)

Ljuba Popović je rođen u Divcima, 12. marta 1875. godine. Otac mu je Milovan a majka Anica, zemljoradnici. Potiče iz stare svešteničke porodice, nekadašnjim Mioničanima znane po još dvojici njenih izdanaka toga poziva – po Ljubinom stricu Radojici Popoviću i bratu Lazaru Popoviću. Može biti da je tom svešteničkom rodu pripadao i pop Nikola Popović koji je Ljubu krstio u Rabrovičkoj crkvi, 27. aprila 1875. (Kum na tom krštenju bio je Aksentije Lukić iz Pauna.)

U Rabrovici je Ljuba Popović izučio četvororazrednu osnovnu školu, a pet razreda gimnazije u Valjevu. Bogoslovsko obrazovanje je stekao u Beogradu i potom učiteljevao u Pambukovici, od 21. septembra 1900. do 1. septembra 1902. godine.

Popovića je za sveštenika rukopoložio u Šapcu, 5. i 6. decembra 1902. godine, episkop Sergije. Svešteničko službovanje u Mionici pop Ljuba Popović je započeo 13. januara 1903. godine, najpre u svojstvu kapelana. Njegovoj drugoj parohiji pripadala su sela: Ključ, Tolić, Tabanović, Dučić, Klašnić i Donji Mušić. On je u to doba po političkom opredeljenju pripadnik Napredne stranke (pred kraj 1905. godine izabran je u njemu mioničku opštinsku upravu).

S obzirom na to da je za vreme Prvog svetskog rata, u razdoblju 1916-18. mionički sveštenik Ilija Popović interniran u austrougarsko zarobljeništvo, Ljuba Popović je preuzeo i njegovu parohiju a takođe i posao veroučitelja. On je školske 1917-18. godine držao u Mionici i Donjoj Toplici po 12 časova sedmično nauke o veri za šta mu je u prvom polugođu pripalo 160 kruna. Zamenjivao je izvesno vreme 1916-17. i interniranog Milana Tripkovića, a posle smrti paunskog popa Milivoja Vićentijevića popovao je i u njegovoj parohiji (od 15. juna 1917).

Prema podacima iz 1924. godine, parohijom popa Ljube bila su obuhvaćena sela: Gornji Mušić, Dučić, Ključ, Tabanović i Tolić sa ukupno 2.857 „duša”. Kad je u jesen te godine ostareli prota Ilija Popović podneo ostavku na namesničku dužnost, šabački vladika Mihail je odredio da je privremeno vrši Ljuba Popović. Ta privremenost je, međutim, potrajala sve do proleća 1927. godine kada je ovaj sveštenik postavljen za stalnog arhijerejskog namesnika u Kolubarskom srezu. Novo priznanje – odlikovanje pravom nošenja kamilavke – stiglo mu je na Savindan 1928. U čin protojereja proizveden je 19. avgusta 1938. godine.

U međuvremenu je umro prota Ilija Popović, 31. maja 1925. godine, pa je Ljuba Popović ostao jedini da popuje u Mioničkoj crkvi. Zatim je, u junu 1926, uz obnovljenu crkvu u Vrtiglavu obrazovana i njoj pripadajuća parohija pa od tada Mioničku parohiju sačinjavaju: Mionica (varošica i selo), Ključ, Radobić, Tolić, Sanković, Klašnić i Komanice. Nova promena dogodila se u maju 1932. ustanovljavanjem u Mioničkoj crkvenoj opštini dve parohije – mioničke i ključanske.

Jedanaestog jula 1932. godine pop Ljuba Popović je premešten u Banjane. Ne zna se zbog čega je tako učinjeno, ali se on ubrzo vratio iz tog „progonstva” među Mioničane, u svoju prvu parohiju. Njoj su onda pripadali: Mionica (selo i varošica), Komanice, Radobić i Rakari. Zasad nam je nepoznato i to zbog čega je on tridesetih godina razrešen namesničke dužnosti. Možda zbog pripadnosti opozicionoj Demokratskoj stranci.

Ljuba Popović je imao kuću u gornjem delu Ulice vojvode Živojina Mišića br. 58. Sagrađena je 1904. godine preko puta ondašnje kafane „Podgorina”. Oženjen Milevom-Micom Savić (1885-1957) iz Donje Toplice. Imali su desetoro dece: Miloš (rođen 1. juna 1903. u Mionici), Milomir-Mile, Roksanda-Roja, Milivoje-Kića, Sofija-Soka, Predrag-Puća, Dragiša-Jova, Milorad-Luša, Milan-Aca i Stana-Seka. Većina ih je stekla visoko obrazonje.

Pop Ljuba Popović umro je u Mionici, 3. novembra 1953. godine, ubrzo posle prinudnog penzionisanja. Njegovom umirovljenju prethodile su dugotrajne, pokatkad i dramatično ispoljavane razmirice dva tadašnja mionička sveštenika, Ljube Popovića i Bogosava Petrića. Vladika ih je razrešio Petrićevim premeštajem u Dren kod Obrenovca i Popovićevim penzionisanjem. O tome se onda mnogo govorilo u Mionici i okolnim selima.

Prethodnik Ljube Popovića sa službom u mioničkom hramu bio je njegov stric Radojica Popović. On je u Divcima rođen 1838. godine. Izvesno vreme je bio učitelj i sveštenik u Ribnici pa zatim, od 1864. do 1905. godine, sveštenik u Mionici.

Lazar Popović je Ljubin rođeni brat. On je do oko 1910. godine bio sveštenik u Slavkovici pa se, pošto je teško oboleo, preselio u Mionicu gde je i umro. Oženjen Mioničankom Polkom Đurić, imali su kćeri: Dragicu-Dragu, Ikoniju-Micu (udata Virijević) i Kosaru (udata za valjevskog gimnazijskog direktora Blažu Matunovića).