Divlji zapad u Vrujcima i Petnici Slobodan Raković

podnaslovi } Divlji zapad u Vrujcima i Petnici Petnica Divčibare „Voda voda” „Sinalko” Premijer banja Vrujci Rajković

Većina sveta ovdašnjeg zna biblijsku priču o vodi. Za većinu je to samo jedna od legendi. Onim drugim, ispostaviće se promućurnijim, to je šansa za profit. Priča o valjevskim vodama ima samo delimičnu vezu sa Valjevcima. Započeli su je znameniti Jovan Cvijić, s početka prošlog veka, a nastavio njegov sledbenik Nikola Milojević. Potom su stvar preuzeli valjevski mladi istraživači, pa potom poznati geolozi: prof. dr Mihailo Milivojević, inženjeri Žika Milivojević, Slobodan Čitaković, Ratko Polić, Vlada Marković, Milan Pujić… Bavili su se oni strukom, a praktični značaj svega, znatno pre njih, u maturskom radu, daleke 1967. godine, čini mi se, shvatio je Dušan Mihajlović, tadašnji gimnazijalac, a potom predsednik Opštine valjevske. Zato nikakvo čudo nije što je u njegovo vreme napravljena prva petnička bušotina, a potom i kompleks bazena i Istraživačka stanica „Petnica”. Cvijić i Milojević utvrdili su da je Valjevski kraj ploča koja „pliva” na velikom podzemnom moru, čiji obodi stižu do „Srbijanke” i kruga Valjevske bolnice, odnosno Vrujaca, Ljiga… Mudri Mihajlović shvatio je da je i voda blago.

Kako su u prvi plan izbili ljudi bez znanja i umenja, druga je priča. Bilo kako bilo, otkriće svetski priznatih Cvijića i Milojevića počeli su da baštine likovi poznati kao novokomponovani biznismeni, neki ih zovu i tajkuni. Iskoristili su srpsku sjebaniju zvanu tranzicija i višestranačje, zašto ne i prvobitna akumulacija kapitala na srpski način, da, kao na Divljem zapadu, dođu do izvora, ali ne nafte, već vode.