Idejni projekat vizitorskog centra Anine
Predstavnici opštine Lajkovac i Zavoda za zaštitu spomenika kulture Valjevo, prezentovali su 17. novembra rezultate tromesečnih istraživačko–arheoloških radova na lokalitetu Anine, u Ćelijama kod Lajkovca. Na lokalitetu Anine u Ćelijama od 2005. godine do sada je realizovano tri istraživačko – arheološke kampanje, a u predhodna tri meseca istraženo je 400 metara kvadratnih, što je prema proceni desetina od ukupne površine rezidencijalno - stambenog kompleksa. Prema najavama, istraživanje bi trebalo da se nastavi iduće godine, a sledeće jeseni bi lokalitet mogao biti otvoren za turiste.
Ovim povodom, objavljujemo priređenu verziju teksta magistra arhitekture Ane Nedić “Idejni projekat vizitorskog centra na lokalitetu Anine kod Lajkovca”, objavljenog u zborniku Fakulteta tehničkih nauka u Novom Sadu. Njen magistarski rad je nastao u želji da se na lokalitet Anine skrene pažnja stručne i šire javnosti, ali i pokaže mogućnost zaštite i prezentacije kakvu uživaju svetska poznata arheološka nalazišta.
Arheološko nalazište Anine, spomenik kulture pod zaštitom države, nalazi se selu Ćelije na oko kilometar od ušća reke Ljig u Kolubaru. Površina nalazišta sa zaštićenom okolinom iznosi oko 30 hektara, a kompleks je nastao krajem trećeg i početkom četvrtog veka nove ere. Otkriveni nalazi predstavljaju najbolje očuvane ostatke ruralne arhitekture rimskog perioda na teritoriji zapadne Srbije i jednu od najvećih vila rustika na tom prostoru.
Lokalitet Anine predstavlja jedno od najznačajnijih i najvećih nalazišta iz rimskog perioda na teritoriji zapadne Srbije. Lokacija sadrži materijalne tragove vile rustike iz III i IV veka, i od šireg je značaja za nauku i kulturu.
Prostor severozapadne Srbije jedan je od arheolški najslabije istraženih delova naše zemlje.
Ozbiljnija terenska istraživanja lokaliteta otpočeta su 2005. godine i do sada su istraženi samo delovi kompleksa.
Ideju o otvaranju arheološkog parka predviđenu prostornim planom Republike Srbije do 2020. godine je moguće ostvariti izradom projekta vizitorskog centra u skladu sa međunarodnim poveljama i preporukama, kao i svetskim dobrim primerima, kako bi se pomoću njega omogućilo konkurisanje za potencijalne investicije kako u zemlji tako i u inostranstvu. Organizovanjem različitih programa (letnjih škola, kongresa, prijema posetilaca i sl.), objekat vizitorskog centra treba da omogući finansijska sredstva za dalja istraživanja i razvoj budućeg arheološkog parka.
Vila rustika, otkrivena i delom istražena na lokalitetu Anine, je seoska kuća veleposednika i centar poljoprivrednog imanja. Kao takva, sastoji se iz više zgrada grupisanih oko dvorišta (rezidencijalni stambeni objekat gospodara, stambeni prostori za robove, kuhinje, pekare, spremišta za alat i žito, staje, prostorije za obradu grožđa, maslina i žita). Vile rustike su locirane na mestima koja se izdvajaju po sledećim karakteristikama: dobar kvalitet zemljišta, blizina vodenih površina, umerena klima, tereni na manjim nadmorskim visinama, dobra povezanost sa saobraćajnom infrastrukturom, blizina prodajnog tržišta.
Lokalitet u Aninama prvi put se pominje 1943. godine, a zvanično je dokumentovan pedesetih godina XX veka. U proleće 1996. godine prilikom oranja otkriveni su tragovi poznoantičke građevine sa polukružnom apsidom, čije ostatke je dokumentovao arheolog Željko Jež.
Značaj otkrivenih nalaza i velike razmere lokaliteta bile su povod za preduzimanje sondažnih iskopavanja tokom 2005. godine.
Idejni projekat vizitorskog centra
Vizitorski centar je objekat koji pruža informacije i usluge posetiocima mesta za koje postoji interesovanje. Tokom istraživanja, izvršena je i uporedna analiza više studija slučaja koje svojim sadržajem, obimom i arhitektonskim rešenjem odgovaraju ciljevima projektnog koncepta na lokalitetu Anine. Studija slučaja obuhvatala je više primera svetske arhitektonske prakse, a među njima kao relevantni primeri izdvojeni su Vizitorski centar u Atapuerki u Španiji i Vizitorski centar Volubilis u Maroku.
Vizitorski centar na lokalitetu Anine je zamišljen kao mesto gde bi se tokom godine okupljala poslovna i intelektualna elita u ambijentu istraživanja rimskih građevina. Ovi obrazovni i naučni programi predstavljali bi osnovni izvor prihoda za održavanje arheološkog nalazišta i dalja istraživanja. U vremenskom periodu od aprila do novembra vizitorski centar bio bi otvoren za potrebe turizma. Objekat ima više osnovnih ciljeva: smeštaj i rad multidisciplinarne ekipe kao i učesnike letnjih škola i radionica, organizacija kongresa i tematskih skupova, čuvanje i prezentacija pokretnih nalaza sa lokaliteta Anine i okolnih nalazišta, i stvaranje održivog turizma.
Hajprihvatljivije bi bilo izgraditi objekat paviljonskog tipa, jednostavne i jasne forme, savremenog izgleda a ne objekat koji će biti kopija antičke građevine, i pozicionirati ga van arheoloških ostataka.
Objekat sadrži: smeštajni kapacitet za naučne saradnike i studente, radne prostore ( kance- larije administracije, sale za predavanja, stručnu biblioteku, prostor za konzervaciju pokretnih arheoloških nalaza), izložbeni prostor za prezentaciju kulturnog nasleđa, depoe sa odgova- rajućim mikroklimatskim uslovima, tehničke pro- storije (trafo stanicu, splinker postrojenje, podsta- nicu za klimatizaciju i grejanje - sistem za geotermalnu energiju, podstanicu za vodovod i kanalizaciju, video nadzor, ostave za alat i sl.), uslužne prostorije - suvenirnicu, kafe, kuhinju i trpezariju za osobe koje borave u vizitorskom centru.
Kako država i društvo prolaze kroz promene i opštu ekonomsku krizu, kulturno nasleđe ostaje zapostavljeno, a briga o njemu neadekvatna. Delovi naše istorije nestaju pred zubom vremena i načina kako se ophodimo prema njoj. Potencijal u razvoju na polju kulture, turizma, obrazovanja, očuvanja i prezentacije, kao i povezivanja arheoloških nalazišta ostaje neiskorišćen.