NAZAD NA PRVU STRANU

Grad, kafane i muzika

Ilustracija iz emisije Muzika u genima, RTS
Ilustracija iz emisije Muzika u genima, RTS

Muzička i prehrambena, ukratko – kafanska potka grada.

“Ako vas put kojim slučajem dovede u Valjevo, sigurno ćete čuti brojne priče o bogatoj istoriji kolubarskog kraja i zanimljivim Valjevcima, ali istinski poznavaoci duše ovoga grada neće izostaviti ni priču o čuvenim romskim orkestrima, čija se tradicija pronosi već dva veka.”

Ovim rečima počinje emisija „Muzika u genima“ Tanje Manojlović posvećena valjevskim muzičarima.

I dalje kaže: “Najviše valjevskih Roma živelo je tada, baš kao i danas, na Bairu, naselju ispod brda Vidrak. Bili su među najtalentovanijim članovima vojnih i hotelskih orkestara po celoj bivšoj Jugoslaviji i u samom Valjevu. Dva romska muzička pravca postoje u Valjevu, gradski, bairski i onaj koji se decenijama negovao u obližnjoj Gornjoj Grabovici i okolnim selima.”

 

A o lokalnim navikama, o onome što se u gradu voli i neguje, sa jakim akcentom na onome što nude kafane, pisao je pre nekoliko godina inspirisano Dragan Milićević:

“Ovdašnji narod je takav, voli da se druži, kafana mu je mila, a gostoprimljiv je u tolikoj meri da u Valjevu ne važi ona narodna- svakog gosta, za tri dana dosta.

Kako bi i važila, kad za tri dana ne možete posetiti Muzej i Muselinov konak, popiti kafu u Bukvi, ručati u Šoferu, slikati se na Markovoj stolici, ušinuti vrat gledajući Stevana Filipovića, pogledati slike najčuvenijeg valjevskog slikara Ljube Popovića u Modernoj galeriji, posetiti Brankovinu i recitovati Desanikinu – Ne, nemoj mi prići, hoću izdaleka, obići Kulu Nenadovića, popiti kriglu valjevskog piva na Platanima.”

A onda dalje:

“Prošetati se Pećinom, pročitati „Leptiricu“ Milovana Glišića i posetiti vodenicu Save Savanovića na Gradcu, popiti vodu sa izvora, zapaliti sveću u Ćelijama, pojesti čorbu od koprive na Vidanovom izvoru, i jagnjeće pečenje kod Bore u Rosuljama, istraživati u Istraživačkoj stanici Petnica i uplašiti se od slepih miševa u Petničkoj pećini, bućnuti se u bazen i okupati u jezeru, večerati pastrmku na Lovcima dok vam pauni šetaju oko stola, merkati Valjevke dok paradiraju Knez Miloševom.

CC

Ostaviti pola plate bairskim muzičarima u nekoj kafani u Tešnjaru, posrtati preko belog mermernog mosta, uhvatiti taksi kod Granda i otići na burek sa sirom u 3 ujutro, doručkovati kačamak ili prženice kod Šmekera, pa se osladiti tufahijama u Kući, nadisati se na Divčibarama, pokloniti se u Leliću, popiti rakijicu kod Gljivara, pozdraviti se s domaćinima i kupiti za uspomenu kilo duvan čvaraka od Slavena, te čuti kako se dosetio ovaj vispreni Valjevac da zaštiti proizvod star bar 200 godina, da ga Slovenci ne ukradu kao ajvar, pa duvan čvarci i zvanično postadoše autentičan valjevski brend. I ako sve to uspete da odradite za tri dana, jedno je sigurno, vratićete sa po još, a u međuvremenu četovaćete sa Valjevkama ili Valjevcima na netu pripremajući teren da, možda, u Valjevu sledeći put i ostanete. Trajno.”

Sačuvati entuzijazam za lepo oko nas, postignuće je vredno hvale i za stare i za nove godine. I za stare i za mlade.

NAZAD NA VRH